Teraz budując zacznę
od dymu z komina

Wernisaż
26.04.2017 r., godz. 19:00

WYSTAWA
26.04–21.05.2017 r.

Galeria Curators’LAB
ul. Nowowiejskiego 12

plakat teraz budując
plakat teraz budując

Kuratorka
Katarzyna Kucharska

Aranżacja
Mateusz Piestrak
Mateusz Słociński

Serdecznie zapraszamy na otwarcie wystawy Mateusza Piestraka „Teraz budując zacznę od dymu z komina”. Mateusz Piestrak jest zdobywcą Grand Prix Konkursu im. Marii Dokowicz (2016), laureatem konkursu malarskiego Nowy Obraz/Nowe Spojrzenie (2016) oraz dwukrotnym finalistą konkursu Artystyczna Podróż Hestii (2014, 2016).

Mateusz Piestrak przedstawia nam rodzaj quasi miejsc i quasi rzeczy. Odnoszą się z jednej strony do czegoś znanego, z drugiej zaś są wytworem nowych czasów oraz związanej z nimi estetyki. Jego (nie)miejsca prowadzą w kierunku przeżycia transgresyjnego, stając się jednym z przejawów egzystencji w odpersonalizowanej – jak nazywa współczesny świat Marc Augé – hipernowoczesności. Zdaniem Augé’a – wybitnego francuskiego antropologa i etnologa – podobne przestrzenie (zalicza do nich: drogi ekspresowe, skrzyżowania, porty lotnicze, jak i same środki transportu, centra handlowe, ale także obozy dla uchodźców) pozbawione są swoistości. To obszary, których nie da się zdefiniować z punktu widzenia tożsamościowego, ani relacyjnego lub historycznego. Są miejscami “niczyimi”. A równocześnie – jako dobra wspólne – należą do wszystkich. Ponieważ jednak żadna społeczność nie jest z nimi emocjonalnie związana, tworzą zamiast sfery wspólnotowej jedynie umowną. Tego typu przestrzenie pozbawione są kulturowych punktów odniesienia. To, co bliskie, swojskie, wartościowe zostaje wyparte przez zimną unifikację. Człowiek znajdujący się w nie–miejscach jest pozostawiony sam sobie, skazany na samotną interpretację i selekcję otrzymywanych w nadmiarze komunikatów. Zatarciu ulegają także głębsze relacje. Kontakt z Drugim/Innym ogranicza się do absolutnie niezbędnego minimum. Istnieje tylko ruch, tranzyt – bez refleksji, bez zakorzenienia. „Wszyscy konsumenci przestrzeni zostają w ten sposób uwięzieni w pewnym rodzaju kosmologii”. Za anonimowością ludzi i miejsc kryje się zapomnienie – najgorsza z form nie–pamięci, przynosząca realną groźbę samotności. Malarstwo Mateusza Piestraka rozszerzając antropologiczne znaczenie Augé’owskich nie–miejsc, uświadamia nam, jak wiele takich obszarów istnieje w naszej świadomości kulturowej.

Justyna Gorzkowicz
(Nie) miejsca – hipoteza całości (fragment)

pdf ikona

File about exhibition

zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując zdjęcie z wystawy teraz budując